در كشور ما، انقلاب‌ از روز اول‌، همه‌ی‌ نقشها در همه‌ی‌ امور را به‌ مردم‌ داده‌است‌. يعنی مجلس‌ را ـ كه‌ محل‌ قانونگذاری‌ است‌ ـ مردم‌ تشكيل‌ می‌دهند و نمايندگان‌ مردم‌ به‌ آن‌ جا می‌روند و هيچ‌كس‌ هم‌ حق‌ ندارد نماينده‌ای را به‌ مردم‌ تحميل‌ كند. يك‌ نفر نماينده‌ هم‌ از اين‌ دويست‌ و هفتاد نفر، بدون‌ آرای مردم‌ به‌ مجلس‌ نمی‌آيد. رئيس‌ جمهور را ـ كه‌ مجری‌ امور و مدير و رئيس‌ اداره‌ی‌ كشور است‌ ـ مردم‌ با آرای خودشان‌ انتخاب‌ می‌كنند. هر كسی‌ را كه‌ دلشان‌ خواست‌، انتخاب‌ می‌كنند. اختيار با مردم‌ است‌.
اين‌ وضعی كه‌ انتخابات‌ رياست‌ جمهوری در ايران‌ دارد، حتی در كشورهای‌ دموكراتيك‌ غرب‌ هم‌ اين‌ وضعيت‌ نيست‌; چون‌ در آن‌ كشورها، احزاب‌ در مقابل‌ هم‌ صف‌آرايی می‌كنند و هر حزبی، اسم‌ كسی را به‌ عنوان‌ كانديدا ذكر می‌كند. مردمی كه‌ به‌ آن‌ كس‌ رأی می‌دهند، در حقيقت‌ به‌ آن‌ حزب‌ رأی می‌دهند و خيليها آن‌ كس‌ را اصلا نمی‌شناسند. به‌ هر جهتی طرفدار اين‌ حزبند و انگيزه‌های گوناگون‌ اقتصادی و سياسی و غيرسياسی موجب‌ می‌شود كه‌ طرفدار فلان‌ حزب‌ باشند و به‌ خاطر طرفداری آن‌ حزب‌، به‌ كانديدای آن‌ تشكيلات‌ رأی می‌دهند و خود آن‌ كانديدا را هم‌ اصلا نمی‌شناسند.
در ايران‌، اين‌گونه‌ نيست‌. در ايران‌، يكايك‌ كسانی كه‌ كاغذ رأی را در صندوق‌ می‌اندازند، آن‌ شخص‌ را می‌شناسند و به‌ عنوان‌ رئيس‌ جمهور به‌ او رأی می‌دهند...
نتيجه‌ اين‌ است‌ كه‌ نظام‌، نظام‌ مستحكمی است‌; زيرا كه‌ مردمی می‌باشد. آن‌چيزی كه‌ به‌وسيله‌ی ابرقدرتها قابل‌ از بين‌ رفتن‌ است‌، عبارت‌ از حكومتی است‌ كه‌ به‌ مردم‌ متكی نيست‌. آن‌ چيزی كه‌ به‌ وسيله‌ی عوامل‌ سازمان‌ جاسوسی امريكا، در يك‌ كشور قابل‌ برداشتن‌ و گذاشتن‌ است‌، حكومت‌ يا دولتی است‌ كه‌ با مردم‌ رابطه‌ای نداشته‌ باشد و پشتوانه‌ی عظيم‌ قوی مردمی، پشت‌ سرش‌ نباشد. حكومتی كه‌ دشمن‌ خارجی می‌تواند چهار نفر را عليه‌ آن‌ به‌ كودتا وادار و تحريك‌ بكند، حكومتی است‌ كه‌ روی تخت‌ حكومت‌ نشسته‌، اما مردم‌ به‌ او وصل‌ نيستند. مردم‌ برای خودشان‌ می‌روند و او برای خودش‌ حركت‌ می‌كند.
نظامی كه‌ در آن‌ حاكم‌ ـ چه‌ رهبر، چه‌ رياست‌ جمهوری، چه‌ رياست‌ قوه‌ی قضاييه‌، چه‌ مجلس‌ شورای اسلامی ـ متكی و متصل‌ به‌ مردم‌ و مورد علاقه‌ و پشتيبانی و حمايت‌ آنهاست‌، نظام‌ جمهوری اسلامی است‌ كه‌ نه‌ امريكا و متحدانش‌ و نه‌ شرق‌ و غرب‌ ـ آن‌ روزی كه‌ دو قدرت‌ بزرگ‌ در دنيا وجود داشت‌ ـ و نه‌ هيچ‌ قدرتی قادر نيست‌ اين‌ نظام‌ و حكومت‌ را متلاشی و بلكه‌ متزلزل‌ كند.

فرازی از بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه 20/11/1368